7
Пошуку падыходаў да спасціжэння сутнасці, праяў гэтага самаадчування
Я. Янішчыц прысвяціла шмат радкоў у сваіх паэтычных творах. У вершах
каханне паўстае перад намі як шматграннае духоўная якасць, у якой, як у
фокусе, перасякаюцца супрацьлегласці біялагічнага і духоўнага, асабістага і
сацыяльнага, інтымнага і агульназначнага. Майстэрства паэткі, арыгінальнасць
і глыбіня яе выхадаў у звычайныя жыццёвыя і маральныя сітуацыі – у іх і
выснова, і сэнс, і разгадка самых звычайных і самых вострых любоўных калізій
– даюць поўнае права вылучыць тэму кахання як адзін з важных тэматычных
напрамкаў паэтыкі Я. Янішчыц.
Інтымная лірыка Янішчыц уяўляецца нам шматграннай. З аднаго боку,
яна неадрозная ад усіх астатніх тым, што адлюстравана ў творчасці паэткі. З
другога – само каханне, па сутнасці, з'яўляецца імем жыцця. У цэнтры ўвагі
паэткі, яе разумення кахання як найбольш свабоднага, незалежнага і
непрадбачанага выражэння глыбіні чалавечай асобы, знаходзіцца чалавек, яго
душа, яго сэрца, якія асвятляюцца і саграваюцца ў імя шчасця іншых людзей.
Каханне ў паэтыцы Я. Янішчыц – гэта не вузкаэгаістычнае пачуццё,
накіраванае на самаўдасканаленне асобы, вырашэнне яе асабістых інтарэсаў.
Яно выказвае сацыяльную і маральную актыўнасць асобы і ідэалізацыю
каханага чалавека, адноснае самазабыццё і бескарыслівасць чалавека, валодае
ўсёачышчальнай сілай, фармуе ў чалавеку чалавечае, прымушае яго далучацца
да самага ўзвышанага ў свеце.
У працах Я. Янішчыц вызначаецца каханне да жыцця, да сваёй роднай
зямлі, да сваёй маці, да сваёй каханага і каханай. Каханне выступае як
адмаўленне зла і фарміраванне гарманічных адносін паміж людзьмі. Каханне ў
вачах закаханых выступае найвялікшай каштоўнасцю жыцця, дзеля
зацвярджэння і захавання якой можна пераносіць любыя нягоды і
выпрабаванні, цярпліва вытрымліваць не толькі неразуменне іншых людзей.
Тэма кахання як складанага, драматычнага пачуцця, у якім выяўляецца
супярэчнасць паміж лёсам і марай, пазначаная ўжо ў першым зборніку
Я. Янішчыц “Снежныя грамніцы”, які ў цэлым мае мажорную танальнасць,